مدیریت تلفیقی مکانیکی-شیمیایی کنترل علف های هرز سوروف (Echinochloa crus–galli L) و اویارسلام (Cyperus diformis L) در برنج

به­ منظور بررسی تاثیر تلفیق کونوویدر و علف­ کش بر کنترل دو علف ­هرز مهم مزارع برنج و اثر آن بر برخی صفات زراعی برنج، آزمایشی در سال 1389 به­ صورت کرت­ های خرد شده در قالب طرح بلوک ­های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه موسسه تحقیقات برنج کشور معاونت مازندران (آمل) اجرا شد. عامل اصلی در سه سطح کنترل مکانیکی شامل: عدم کاربرد کونوویدر، یک­بار کونوویدر و دوبار کاربرد کونوویدر و عامل فرعی در هفت سطح کنترل شیمیایی شامل: بنتازون، بن سولفورون متیل، اگزادیازون، بوتاکلر، تیوبنکارب، عدم مصرف علف ­کش و وجین ­دستی علف­ های هرز بود. اثر متقابل سطوح کاربرد کونوویدر با مصرف علف­ کش­ های مختلف بر فراوانی دو علف­ هرز اویارسلام و سوروف معنی­ دار نشد. اما برهم کنش این دو روش بر زیست توده کل علف ­های هرز معنی­ دار گشت. کمترین وزن خشک علف ­های هرز در تیمارهای وجین دستی با 4.7 گرم در متر مربع، مصرف علف­ کش ­های مختلف به همراه دوبار کونوویدر و دوبار کاربرد کونوویدر بدون مصرف علف­ کش با 6.1 گرم در متر مربع حاصل شد. همچنین، بیشترین عملکرد شلتوک (دانه) در سه تیمار فوق به ­دست آمد. کمترین عملکرد دانه در شاهد بدون کنترل با 268.1 گرم در متر مربع برداشت شد. با توجه به نتایج حاصل از آزمایش به منظور دستیابی به تولید محصول برابر با وجین­ دستی در زراعت برنج دو مرتبه بکارگیری کونوویدر برای کنترل علف­ های هرز بدون مصرف علف­ کش می ­تواند توصیه شود.